ο Α.Π.Ε.Σ "Ομόνοια Βογατσικού" * ...δημιουργεί στα φετεινά "Δραγουμεια"

...σούπα φασόλια (από τον γνωστό ΤΣΕΛΕΜΕΝΤΕ!)

"Μεταξύ τών οσπρίων τα οποία απαιτούν μούσκεμα επί μερικάς ώρας εντός νερού, είναι και τα φασόλια. Και τα πλέον κακόβραστα όσπρια, όταν μουσκευθούν πάντως θα γίνουν καλλίτερα, παρ’ ότι θα εγένοντο μη μουσκευμένα. Εκτός τούτου, τα μουσκευόμενα όσπρια βράζουν κατά πολύ ταχύτερον, οπότε κερδίζομεν και χρόνον και καύσιμον ύλην. Αφού μουσκευθούν επί μερικάς ώρας, ξεπλύνονται ταύτα και τίθενται να βράσουν με ανάλογο νερό, προσθέτομεν δε διάφορα χόρτα, ήτοι κρεμμύδια, καρόττα, σελίνου και μαϊδανού ρίζας, κομμένα πολύ ψιλά (η αναλογία αυτών ποικίλει κατά τας ορέξεις· ο μέσος όρος όμως διά μισήν οκάν φασολίων είναι 50-60 δράμια ρίζας σελίνου και μαϊδανού). Επίσης, εάν θέλωμεν, προσθέτομεν και ντομάταν ανάλογον συνάμα δε και λάδι και αφήνομεν ταύτα να βράσουν μέχρις ότου χυλώσουν. Εάν τυχόν δε ταύτα δεν είνε καλόβραστα και συνεπώς δεν χυλώνουν, τότε αναλύομεν 1-2 κουταλιές αλεύρι με νερό και το ρίπτομεν προτού τα αποσύρωμεν τής φωτιάς".

Δεν έχω τίποτε με τα φασόλια. Απεναντίας:  τα εκτιμώ πολύ και τα τιμώ δεόντως όλο το χρόνο -ακόμα και κατακαλόκαιρο. Θυμούμαι με νοσταλγία τα τσικνωμένα φασόλια της Ούντρας [United Nations Relief and Rehabilitation Administration (UNRRA] στο σχολείο από τα χέρια της κυρά Ζωής του Νιούμα και δεν μπορώ παρά να χαμογελώ όταν φέρνω στο νου μου πως πολλοί λιλιπούτειοι μαθητές 7 ως 10 χρονών κουβαλούσαν, κατά τη δεκαετία του '70, στις τσάντες τους από το πρωί τουρσί -πιπεριές ή γεμιστές με λάχανο μελιτζάνες- για να συνοδέψουν την, καταπληκτικά χυλωμένη, φασουλάδα το μεσημέρι. Και την οποία ο ευλογημένος Ηλίας Πετρόπουλος  δόξασε -με βιβλίο που της αφιέρωσε- απ' όπου και το παρακάτω ποίημα: 

Ξαναβράζει η φασουλάδα.,
μες στο τσουκάλι,
σαν μια θάλασσα πλατιά.
Μου φέρνει στο μυαλό ζαλάδα
ο φλοίσβος του ζουμιού της
μες στα αφτιά.
Ω, χαίρε, φασουλάδα μου,
χαίρε, γριά νταρντάνα,
που όποιος σε τρώει ακούγεται
σε όλη την Ελλάδα!

  Επίσης ο παραγωγός (και ευσεβής ιεροψάλτης) Γιάννης Μπέλος από το Κωσταράζι με το τρακτέρ κάθε Σάββατο το καλοκαίρι διαλαλούσε εποχούμενος, τα ωραία του φασόλια διαφημίζοντας: 

                   "Φασουλάδα τρομερή καθε βήμα και πορδή!" 

Αλλά πια αυτή "η πατροπαράδοτη"  φασουλάδα στα νιάμερα κάθε χρόνο -και μάλιστα σε ...κονσέρβα- με μπούχτισε. Είναι σαν να εντάσσουμε στις πολιτιστικές εκδηλώσεις το αγκάλιασμα της γερόντισας μάνας μας, να κορνιζώνουμε το δάκρυ του παππού μας και να μπαλσαμώνουμε έναν χορευτή ξερακιανό γέροντα που μερακλώνει...

"Φτάνει πια!" μου ήρθε να φωνάξω αντικρίζοντας το φετεινό πρόγραμμα  -πρόχειρο, διεκπεραιωτικό, προβλέψιμο, άνευρο όπως πάντα και κατά την γνωστή συνακολουθία-  που εκπόνησε ο νεοφυής Σύλλογος  Α.Π.Ε.Σ. "Ομόνοια" Βογατσικού  για το τριήμερο των εννιαημέρων. 

   

Η ...."πατροπαράδοτη φασολάδα"... το παραδοσιακό γλέντι... η λαϊκή βραδυά...
Η ΑΠΕΡΑΝΤΗ  Ν Υ Σ Τ Α  ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΒΟΓΑΤΣΙΚΟΥ. 

Κυρίες και κύριοι, καλή διασκέδαση και καληνύχτα! 
(Και προσοχή στη βαρυστομαχιά από την "πατροπαράδοτη φασουλάδα"...)

* & ΥΓ (23.8.2014) .Όμως στο διαδίκτυο ...διακινείται κι άλλη ανακοίνωση όπου τις ίδιες ακριβώς εκδηλώσεις φέρεται να διοργανώνει και ο  "Σύλλογος γυναικών Βογατσικού Η Βογατσιώτισα" και εν μέρει και ο Σύνδεσμος Αποδημούντων Βογατσιωτών Θεσσαλονίκης ο Άγιος Κωνσταντίνος". 
Αγαστή συνεργασία έπεφερε την ολοκλήρωση του προγραμματος δέκα μέρες πριν τις εκδηλώσεις....  Αν όμως τη φασουλάδα επιβλέπουν τρεις κοτζαμ Σύλλογοι πολύ φοβαμαι πως αυτή δεν θα τσικνώσει και δεν θα νοστιμίσει...