Σάββατο 8 Ιουνίου 2013

«Aρχόντισσα Ροδίτισα πώς μπήκες;»



       Οι ετήσιες γυμναστικές επιδείξεις του Δημοτικού     

     Σχολείου Βογατσικού κατά την περίοδο 1950-1971


                                                                           Μνήμη Γιώργου Δαρλαγιάννη  & Κώστα Μήκα

Οι γυμναστικές επιδείξεις του 1961 . Στα δεξιά της φωτογραφίας η Ελισάβετ
Τσιμπουκά . Από το ημερολόγιο του Συνδέσμου Βογατσιωτών  Θεσσαλονίκης
 "Ο Άγιος Κωνσταντίνος" του 2005: "Τα χελιδόνια που φύγανε".
 Επιμέλεια Γ. Γκολομπίας & Ν. Τσίγκας.

(...) Ύστερα από τόσα χρόνια που μας χωρίζουν από τη σχολική ζωή, η ανάμνηση των γυμναστικών επιδείξεων παραμένει γεμάτη από την παντοτινή αίσθηση  δροσιάς, αθωότητας και τρυφερότητας που ορίζουν την παιδική ηλικία. Συνοδεύεται όμως και από το φοβερό αίσθημα στενέματος που επέβαλαν τότε οι ηθικο-παιδαγωγικές μέθοδοι καθώς η χώρα ζώντας μέσα σε θλιβερή ανέχεια και οικονομικό μαρασμό κι έχοντας μόλις βγει από τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, τη γερμανική κατοχή και τον Εμφύλιο που την είχαν τραυματίσει βαθιά, είχε αναπτύξει και πάλι αντανακλαστικά οφαλοσκόπησης, εσωστρέφειας και αναμασήματος του περίφημου αρχαιοελληνικού κάλλους και πολιτισμού και της «κληρονομιάς μας» που μας έλαχε. Μοιραία όλ’ αυτά περνούσαν στην εκπαίδευση οδηγώντας την σε κανονική ταρίχευση.  Ζούσαμε λοιπόν κι εμείς ένα ψέμα, ανάμεσα σε στημένα σκηνικά που παρίσταναν τη ζωή, τριγυρισμένοι από  σημαιάκια που φτερούγιζαν, βλοσυρούς ήρωες που μας κοίταζαν από κάδρα, χειροκροτήματα βροχή, φωνές ομοθυμαδόν «Ζήτω το Έθνος- ζήτω ο Στρατός- ζήτω ο Βασιλεύς» ανάμεσα σε σκοτεινά βλέμματα επισήμων με μαύρα γυαλιά. Μέσα από παραληρηματικές και οραματικές αντένες συλλαμβάναμε τη ζωή. Σήμερα με τίποτε δε θα ’θελα να ξαναζήσω ούτε λεπτό μιας τέτοιας γιορτής. Θα πέθαινα ίσως αμέσως από πλήξη. Δεν τα  θυμάμαι όλα τούτα με θυμό, ούτε με αποστροφή. Με λύπη μονάχα. Για το χαράμισμα τόσων ανθρώπων και πιο πολύ των δασκάλων. Που σε άλλες συνθήκες και με άλλους όρους θα θαυματουργούσαν!



    Κατά το πρώτο εικοσαήμερο του Ιουνίου, κάθε χρόνο, το Δημοτικό Σχολείο Βογατσικού παρουσίαζε στο σχολικό γυμναστήριο του χωριού τις γυμναστικές επιδείξεις των μαθητών του. Συμμετείχαν σ’ αυτές όλες οι τάξεις, ακόμα και το νηπιαγωγείο που συστεγάζονταν με το δημοτικό σχολείο. Στη μικρή αυτή τοπική Ολυμπιάδα δινόταν η ευκαιρία στους μαθητές να αποδείξουν τις δυνατότητες του «υγιούς σώματος» ενώ τη λιγότερο επιδεικτική προσπάθεια του νου τους θα την κατέδειχνε το «Ενδεικτικόν» (ή το «Απολυτήριον») λίγες μέρες αργότερα. 

Οι γυμναστικές επιδείξεις, που προετοιμάζονταν από καιρό χάρη στις άοκνες προσπάθειες των δασκάλων του σχολείου και κάτω από αρκετά σκληρές συνθήκες εργασίας, αποτε-λούσαν σημαντική εκδήλωση της ζωής του χωριού και γιορτάζονταν με κάθε επισημότητα. Στην τριαντάχρονη σχεδόν διαδρομή των γυμναστικών επιδείξεων -με τη μορφή που τις γνωρίσαμε- δεσπόζουν οι μορφές των αείμνηστων  δασκάλων του Βογατσικού Κων/νου Ραββίνα και Καλλίμαχου Βαϊνά που και οι δυο διετέλεσαν διαδοχικά Διευθυντές του Σχολείου. Αρχικά στις εκδηλώσεις συμμετείχε και η Οικοκυρική Σχολή  Βογατσικού, που στεγαζόταν στις Οικίες-κληροδοτήματα Κουλιούμπα και Φουρκιώτη. 

Από το 1945 και μέχρι το 1954 οι εκδηλώσεις τελούνταν στον σχολικό γυμναστήριο στη θέση «Αγ. Παρασκευή» («Μούσγκα») όπου βρίσκεται το σημερινό στάδιο του «Α.Σ. Βογατσικού Ομόνοια». Το 1955 οι γυμναστικές  επιδείξεις πραγματοποιήθηκαν στην πλατεία του χωριού (προφανώς γιατί το νέο σχολικό γυμναστήριο δεν ήταν έτοιμο). Από το 1956 και μετά αυτές γίνονταν στο σχολικό γυμναστήριο στη θέση «Ασυρτός», όπου σήμερα υπάρχουν τα κτίρια του Γυμνασίου και του κλειστού Γυμναστηρίου. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά την κατασκευή και διαπλάτυνση του σχολικού αυτού γυμναστηρίου, σε μια επόμενη φάση που έλαβε χώρα κατά τη δεκαετία του ’70, είχαν επιστρατευθεί πολλά κιλά δυναμίτη που ωστόσο δεν είχαν καταφέρει να απομακρύνουν ολοσχερώς το πλούσιο ασβεστολιθικό πέτρωμα που βρίσκονταν από κάτω. Το βορεινό τμήμα του γηπέδου κοντά στη μεσαία γραμμή παρέμεινε πάντοτε αρκετά …βραχώδες. Τα πεσίματα εκεί ήταν ιδιαίτερα επώδυνα. 

Αξίζει να αναφερθεί και το εξής παράδοξο: Tο σχολικό γυμναστήριο στον Ασυρτό διέθετε χυτοσιδηρή πόρτα και τσιμεντένιο κλιμακοστάσιο από το οποίο κατέβαινε κανείς στον αγωνιστικό χώρο. Ολόγυρα το μέρος, καθώς η πρόχειρη αρχική του περίφραξη σύντομα διαλύθηκε, ήταν προσβάσιμο σχεδόν από παντού. Το αξιοπερίεργο είναι ότι πολλοί διάλεγαν αυτήν την πόρτα ώστε να κατέβουν με κάποια επισημότητα στο στάδιο…

Την προηγούμενη των επιδείξεων ημέρα, γονείς και επίσημοι προσκεκλημένοι λάβαιναν -με το ταχυδρομείο- την επίσημη πρόσκληση σε απλή καθαρεύουσα γλώσσα:


Αύριον 5ην του μηνός Ιουνίου, Κυριακήν και ώραν 5 μμ,  εις την πλατείαν της Κοινότητός μας τελούμεν τας γυμναστικάς   επιδείξεις του σχολείου μας.
                                   
                                                       π α ρ α κ α λ ο ύ μ ε ν

όθεν υμάς, όπως ευαρεστηθήτε και τιμήσητε ταύτας δια της αξιοτίμου παρουσίας σας.

                          

                                         Εν Βογατσικώ τη 4η Ιουνίου 1955
                                                                                     Ο Διευθυντής

                                                                                       Κ. Ραββίνας



Καιρό νωρίτερα, οι δάσκαλοι μαζί με την σχολική εφορία, αποδύονταν σε αγώνα για την εξασφάλιση των επάθλων που αθλοθετούσαν εύποροι και γενναιόδωροι κάτοικοι του χωριού, καταστηματάρχες, φορείς της μικρής κοινωνίας και επίσημοι οργανισμοί. Κατά το σχολικό έτος 1954-55 τα έπαθλα αποτελούσαν:
Για τη Σκυταλοδρομία αρρένων : μπάλα μεγάλη, αθλοθέτης: το εκκλησιαστικόν συμβούλιον. Για τη Σκυταλοδρομία θηλέων: μπάλα μικρή, αθλοθέτης: ο Γεωργικός Πιστωτικός Συνεταιρισμός. Για το πέρασμα των στεφανιών αρρένων: κανάτα-μολύβι, αθλοθέτης: η Kοινότης Βογατσικού. Για τις Κορύνες αρρένων: σαπουνιέρα –ψαλίδι, αθλοθέτης: το Εκκλησιαστικόν Συμβούλιον. Για τα πανέρια και πατάτες (ομαδικό παιγνίδι) : κανάτα-τετράδια, αθλοθέτης: η Κοινότης Βογατσικού. Για το Αρπαστόν στοιχηδόν θηλέων: αλμπούμ (sic) αθλοθέτης: η Δημοδιδασκάλισσα Βιργινία Τσάντη.
Αν το 1954 υπήρχε μεγαλύτερη φτώχεια δεν το γνωρίζουμε. Τα έπαθλα όμως για το Σχολικόν έτος 1951-52 δείχνουν μια αξιοπερίεργη «ευημερία»:
Υάλινον ανθοδοχείον (Σχολική Εφορεία). Υάλινον ανθοδοχείον (μαθητική Κοινότης του Δημ. Σχολείου). Φρουτιέρα (Γ.Π. Συνεταιρισμός), Δίσκος υάλινος (Εκκλησ. Συμβούλιον), Πήλινον ανθοδοχείον (Τζαβέλλας Αθανάσιος), Τόπι ελαστικόν (Κοινότης Βογατσικού), ένα στυλό (Κοινότης Βογατσικού), Μια κανάτα υάλινη (Σχολ. Εφορεία), ένα σκυλάκι μπιμπλώ/sic  (Κοινότης Βογατσικου). Οδοντόπαστα -σαπουνιέρα-σαπούνι-οδοντόβουρτσα, Ένα λαγουδάκι υάλινο (όλα τα παραπάνω η Κοινότητα Βογατσικού), Μια κασετίνα ξύλινη με 3-4 μολύβια (Μαθητ. Κοινότης του Σχολείου).

Ο πυρετός της εκδήλωσης ανέβαινε από το πρωί κατά την κρίσιμη ημέρα. Προς το μεσημέρι έπρεπε οι δάσκαλοι να κατοπτεύσουν για τελευταία φορά τον χώρο, να κάνουν με λίγους μαθητές την τελική αποψίλωση και να ασπρίσουν τις γραμμές: την γραμμή της αφετηρίας των δρόμων, του βατήρα των αλμάτων (ένα επιμελώς παραχωμένο σανίδι) της σφαιροβολίας, τις γραμμώσεις στα σημεία που θα λάβαιναν θέση οι σχηματισμοί των παιδιών, τη γραμμή παράταξης-τοποθέτησης της  Ελλανοδίκου Επιτροπής, τον μεγάλο κύκλο του χορού. Τέλος το πηχτό ασβεστόνερο θα προσέδιδε την δέουσα τάξη και ευπρέπεια στο χώρο χυμένο με προσοχή από το σχετικό ποτιστήρι. Κάποιος θα έμενε εκεί να παραφυλάει μη τυχόν γελάδια ή άλλα ζώα εισέλθουν στο χώρο μέχρι την ώρα έναρξης της τελετής και τα κάνουν «γης Μαδιάμ»… Ο σχεδιασμός-η σκηνοθετική σύλληψη της εκδήλωσης- γινόταν από τον υπεύθυνο δάσκαλο, αρχικά επί χάρτου, σαν πραγματική τοπογραφική μελέτη. Κύκλοι παράπλευροι και ευθείες προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν με τον καλύτερο τρόπο τον χώρο. Προηγούνταν βέβαια οι σχολαστικές μετρήσεις με την μετροταινία και ανάλογοι ακριβείς υπολογισμοί από καιρό. 


   Σχέδιον του διδασκάλου Καλλίμαχου Βα(ε)νά
 για τις ανάγκες των εκδηλώσεων (1950).

Έπρεπε πρωτύτερα επίσης να έχει γίνει σωστά και η προετοιμασία των τραγουδιών με την διδασκαλία τους στην παιδική χορωδία. 
Ο Καλλίμαχος Βαϊνάς σπουδαίος γνώστης της μουσικής (έπαιζε μαντολίνο, τραγουδούσε σωστά πατριωτικά, δημοτικά και δημοτικοφανή άσματα http://www.youtube.com/watch?v=WhpEpYh4ohA και έψελνε άψογα βυζαντινούς ύμνους στην εκκλησία στο δεξιό ψαλτήρι) έδινε τον τόνο με ένα μικρό χάλκινο διαπασών που κρατούσε στο στόμα σαν αποτσίγαρο. Ο ίδιος επίσης συνήθιζε να γράφει μερικά από αυτά τα τραγούδια σε …παρτιτούρες.



Το απόγευμα όλα θα λειτουργούσαν άψογα. Ήταν μοιραίο και υποχρεωτικό. Πάγκοι από το εστιατόριο των συσσιτίων του σχολείου -πτυσσόμενοι στρατιωτικοί πάγκοι από ξύλο και μέταλλο- είχαν ήδη κουβαληθεί με τα χέρια των μαθητών μέχρι εκεί για να καθίσουν οι καλεσμένοι γονείς και κηδεμόνες, ενώ μια σειρά από επίσημες καρέκλες, σαν κι αυτές που βλέπαμε τότε στα «καλά δωμάτια» των σπιτιών σε καφέ και μαύρο χρώμα, περίμεναν με τάξη μπροστά –μπροστά, την Ελλανόδικο Επιτροπή και τους λοιπούς επισήμους. Ανάμεσα σ’ αυτούς θα στεκόταν για αρκετά χρόνια ο εκάστοτε διοικητής του τάγματος Πυροβολικού και ο Διοικητής του Σταθμού χωροφυλακής που είχαν έδρα το Βογατσικό, και φυσικά ο επιβλητικός ομογενής μας Χρήστος Δαγκλές, δωρητής του σχολείου εις το διηνεκές, που πηγαινοέρχονταν από τις ΗΠΑ, με τη χαρακτηριστική  ρεπούμπλικα και το χοντρό πούρο ανά χείρας, που του πρόσθεταν εξαιρετική μεγαλοπρέπεια. Ολόγυρα πάνω στο ύψωμα όπου περνούσε ο δημόσιος δρόμος, στην ιδανικότερη ίσως θέση, πολλοί νεαροί «εξωσχολικοί» βογατσιώτες κατόπτευαν αφ’ υψηλού τις εκδηλώσεις. Ιδίως αυτοί που είχαν αποφοιτήσει πρόσφατα ήταν πρόθυμοι και επιρρεπείς σε ασεβή χαχανίσματα ή άλλες αυθόρμητες εκδηλώσεις αποδοκιμασίας των μικρών αθλητών που διαγωνίζονταν, βγάζοντας το άχτι τους για τις ξυλιές που είχαν φάει και την αυστηρότητα που είχαν δεχτεί στη θητεία τους σαν μαθητές. Όλοι αυτοί προσέδιναν μια εύθυμη νότα στην υπέρμετρα σοβαρή και αγχωτική τελετή αλλά προκαλούσαν φανερό εκνευρισμό στον κύριο Καλλίμαχο.


 Εξαιρετική φωτογραφία.! Το καράβι Β. Ήπειρος στο σχολικό γυμναστήριο...
Δεξιά ο αεικίνητος και με το Δ κεφαλαίο δάσκαλος Καλλίμαχος Α. Βαϊνάς.
 Από το ημερολόγιο του Συνδέσμου Βογατσιωτών  Θεσσαλονίκης -2005,
 "Τα χελιδόνια που φύγανε". Επιμέλεια Γ. Γκολομπίας & Ν. Τσίγκας.

Μια κορμολυγερή μαθήτρια ντυμένη το πάλλευκο φόρεμα με τους γαλάζιους μαιάνδρους στον ποδόγυρο άνοιγε την εκδήλωση μπαίνοντας με τόλμη στο στάδιο. Κάποιος μαθητής, στο ρόλο ενός Ελλανοδίκη των αγώνων στην Αρχαία Ολυμπία, την σταματά και τη ρωτά σύμφωνα με τα λόγια που έχει γράψει ο Λορέντζος Μαβίλης για την «Καλλιπάτειρά» του:

                  «Αρχόντισσα Ροδίτισα, πώς μπήκες;
                   Γυναίκες διώχνει μια συνήθεια αρχαία
                   εδώθε»...  

Και απαντούσε η μικρή μαθήτρια –«η Καλλιπάτειρα»- με φωνή όλο δροσούλα σαν το νεράκι του Ασυρτού που έτρεχε ακούραστο λίγο πιο κει:
                  
                   «Έχω ένα ανίψι, τον Ευκλέα,
                    τρία αδέρφια, γιό, πατέρα Ολυμπιονίκες!

                    Να με αφήσετε πρέπει, Ελλανοδίκες,
                    και εγώ να καμαρώσω μέσ' στα ωραία
                    κορμιά, που για το αγρίλι του Ηρακλέα
                    παλεύουν, θαυμαστές ψυχές αντρίκειες.

                    Με τες άλλες γυναίκες δεν είμαι όμοια
                    στον αιώνα το σόι μου θα φαντάζη
                    με της αντρειάς τα αμάραντα προνόμια.

                    Με μάλαμα γραμμένος το δοξάζει
                    σε αστραφτερό κατεβατό μαρμάρου
                    ύμνος χρυσός του αθάνατου Πινδάρου».
                                                                                 [Λορέντζος Μαβίλης, Καλλιπάτειρα]

Σε λίγο ξεπροβάλει κι ένας μαθητής, «της έκτης», που με τη σπασμένη από συχνά βραχνοκοκκορίσματα παιδική του φωνή απαγγέλει τη μετάφραση του Όρκου των εφήβων της Αθήνας «Ου καταισχυνώ…»:

           «Θα τα κρατώ τα όπλα αυτά τα ιερά και δεν θα τα    
         ντροπιάσω…» 

Ύστερα από την κήρυξη της έναρξης των αγώνων ξεκινούσε και το πρόγραμμα των επιδείξεων. Το Νηπιαγωγείο στη αρχή, με τιτιβίσματα-ψιλές φωνίτσες και χαρούμενες ενδυμασίες και το υπόλοιπο σχολείο στη συνέχεια, σε χρώματα ασπρομπλέ πάντοτε, εκτελούν σε σχηματισμούς το πρόγραμμα ρυθμικής γυμναστικής. Ύστερα οι μεγαλύτερες τάξεις εκτελούν ακολουθώντας τα ακαταλαβίστικα παραγγέλματα:

«Προεισαγωγικόν άλμα μετ’ εκτάσεως των χειρών στα πλάγια -στην ακροστασία- ανατάσεως των χειρών- και κρούσεως των παλαμών στην κάμψη των γονάτων-τάσις των γονάτων στην έκταση τα χέρια-επί των πελμάτων -τα χέρια κάτω με κρούσιν επί των μηρών.
Πλάγιαι εκβολαί αριστερά- δεξιά, μετά συγχρόνου συμπτύξεως ακροστασίας-εκτάσεως των χειρών-κάμψεως των γονάτων-προπτύξεως των χειρών-τάσις των γονάτων- έκτασις των χειρών…»!

Ακολουθούσαν τα «αγωνίσματα»: Πρώτα τα παιγνίδια για τους μικρότερους μαθητές (λουκουμοφαγία, γιαουρτοφαγία, σακκοδρομίες κλπ.). Οι δρόμοι αρρένων και θηλέων των 50 (κι άλλοτε 60 ή 70!) μέτρων, οι σκυταλοδρομίες, τα άλματα εις ύψος,  μήκος και τριπλούν. Σφαιροβολία με σφαίρα από …καουτσούκ. Στο κλείσιμο της τελετής ο χορός των κοριτσιών εκτελεί τραγουδώντας παραδοσιακούς χορούς (συρτά, καλαματιανά κ.ά.)

              «Μισεύω και τα μάτια μου δακρύζουν λυπημένα 
                Γιατί θα φύγω μακριά κι αλοίμονο σε μένα
                Αχ πατρίδα μου γλυκιά πόσο σ’ αγαπώ βαθιά…»


Χειρόγραφο αναμνηστικό δίπλωμα των αγωνισμάτων (1952)


Ακολουθούν οι βραβεύσεις των νικητών από τους Ελλανοδίκες. Τα έπαθλα συνοδεύουν «αναμνηστικά διπλώματα» για τον πρώτο, τον δεύτερο και τον τρίτο νικητή. Κατά τις πρώτες δεκαετίες αυτά δεν είναι παρά επιζωγραφισμένες κόλλες αναφοράς σχεδιασμένες από τους δασκάλους. Αργότερα είναι πια τυποποιημένα καθώς αγοράζονται από τυπογραφεία-βιβλιοχαρτοπωλεία του Νομού για τις ανάγκες των επιδείξεων. Συμπληρώνονται απλώς τα κενά πάνω στα διπλώματα και μπαίνουν οι υπογραφές της επιτροπής.


  Δίπλωμα του μετέπειτα αθλητή του Πεντάθλου Γιώργου Μπέκου που
αγωνίστηκε και στην Εθνική Ενόπλων Δυνάμεων

Και κάτι παράδοξο ακόμα συνέβαινε. Αυτή η εκδήλωση κάθε χρόνο ήταν το ετήσιο ραντεβού αναμέτρησης «των μέτριων και κακών» μαθητών με τους «καλούς μαθητές». Συνήθως οι πρώτοι τύχαινε να είναι  παιδιά γεωργών και βοσκών, ανθρώπων παιδεμένων με το πάλαιμα της φύσης και των στοιχείων της. Τα βουνά, οι πέτρες και τα μονοπάτια καθώς και τα μπαΐρια τριγύρω τους γνώριζαν καλά. Έτσι και τα παιδιά τους, σκληραγωγημένα κι εκείνα, ήταν σε θέση ξεχωρίζουν στις επιδόσεις της σωματικής τους ρώμης. Θυμάμαι έναν μαθητή -που στον ελεύθερο χρόνο του έβοσκε πρόβατα- να πετά το τόπι της σφαιροβολίας τόσο μακριά ώστε αυτό έπεφτε έξω από το γήπεδο. Για την επόμενη ρίψη λοιπόν έπρεπε να πάμε να το βρούμε στο αμπέλι του Φεραίου («Τσιόλη») εκεί παραδίπλα πολύ κοντά στο γκρεμό («Νταμάρι»)… Μια σύγκρουση βουβή όλο το χρόνο τώρα έπαιρνε τη νομιμοποίηση χάρη στους αγώνες. Οι «κακοί» μαθητές εδώ συνήθως έπαιρναν τα πρωτεία, σύμφωνα με την συνολική εμπειρία και τα λεπτομερή στατιστικά.


  "Καραμελοφαγία"(1965 ). Διακρίνονται Κ. Βραγγαλής, Κ. Βαδραχάνη
και Ν. Τσίγκας (αρχείο Νώντα  Τσίγκα)

Ύστερα από τόσα χρόνια που μας χωρίζουν από τη σχολική ζωή, η ανάμνηση των γυμναστικών επιδείξεων παραμένει γεμάτη από την παντοτινή αίσθηση  δροσιάς, αθωότητας και τρυφερότητας που ορίζουν την παιδική ηλικία. Συνοδεύεται όμως και από το φοβερό αίσθημα στενέματος που επέβαλαν τότε οι ηθικο-παιδαγωγικές μέθοδοι καθώς η χώρα ζώντας μέσα σε θλιβερή ανέχεια και οικονομικό μαρασμό κι έχοντας μόλις βγει από τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, τη γερμα-νική κατοχή και τον Εμφύλιο που την είχαν τραυματίσει βαθιά, είχε αναπτύξει και πάλι αντανακλαστικά οφαλοσκόπησης, εσωστρέφειας και αναμασήματος του περίφημου αρχαιοελληνικού κάλλους και πολιτισμού και της «κληρονομιάς μας» που μας έλαχε. Μοιραία όλ’ αυτά περνούσαν στην εκπαίδευση οδηγώντας την σε κανονική ταρίχευση.  Ζούσαμε λοιπόν κι εμείς ένα ψέμα, ανάμεσα σε στημένα σκηνικά που παρίσταναν τη ζωή, τριγυρισμένοι από  σημαιάκια που φτερούγιζαν, βλοσυρούς ήρωες που μας κοίταζαν από κάδρα, χειροκροτήματα βροχή, φωνές ομοθυμαδόν «Ζήτω το Έθνος- ζήτω ο Στρατός- ζήτω ο Βασιλεύς» ανάμεσα σε σκοτεινά βλέμματα επισήμων με μαύρα γυαλιά. Μέσα από παραληρηματικές και οραματικές αντένες συλλαμβάναμε τη ζωή. Σήμερα με τίποτε δε θα ’θελα να ξαναζήσω ούτε λεπτό μιας τέτοιας γιορτής. Θα πέθαινα ίσως αμέσως από πλήξη. Δεν τα  θυμάμαι όλα τούτα με θυμό, ούτε με αποστροφή. Με λύπη μονάχα. Για το χαράμισμα τόσων ανθρώπων και πιο πολύ των δασκάλων. Που σε άλλες συνθήκες και με άλλους όρους θα θαυματουργούσαν!


   Ανταπόκριση στην εφημερίδα
  "Φωνή της Καστοριάς" (20-61948)

Το φτηνό μακώ μπλουζάκι με καρφιτσωμένη την κονκάρδα του σχολείου. Το μπλε παντελονάκι. Τα σπορτέξ. Τα γυμνά μπρατσάκια των κοριτσιών του χορού, τα λευκά τους καλτσάκια πεσμένα στους  αστραγάλους των. Οι πέτρες που ξεφύτρωναν ανάμεσα στο χόρτο του γυμναστηρίου και μάτωναν τα γόνατα. Το ίδιο αιώνιο βαρύ  τραπεζομάντηλο με τα κρόσσια στο τραπέζι της Επιτροπής, το ίδιο που βλέπαμε στον Αγιασμό και στις τελετές του Σχολείου ολοχρονίς και για πάρα πολλά χρόνια. Τα πρόσωπα των νικητών και η αίγλη που θα τους ακολουθούσε για καιρό. Αυτά αποτελούν τη σύνοψη της ιστορίας των γυμναστικών επιδείξεων πέρα από τους πίνακες και τα στατιστικά. Η παρουσίασή τους εδώ ας θεωρηθεί σαν μια προσπάθεια αποτύπωσης ενός μέρους της σύγχρονης ιστορίας του χωριού.




    ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΣΤΙΣ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΔΕΙΞΕΙΣ  ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΒΟΓΑΤΣΙΚΟΥ
 ΚΑΤΑ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ 1950-1971


Σχολ. Έτος 1949-50

Δρόμος αρρένων 60μ.: Τακαντζιάς Δημήτριος της Ε΄ Τάξεως
Δρόμος θηλέων 60 μ.: Κλάπα Μ. της ΣΤ΄ Τάξεως
Άλμα (εις μήκος) απλούν: Μπούρδας Ι. της Ε΄ Τάξεως (3.50 μ.)
Άλμα εις μήκος τριπλούν: Τακαντζιάς Ζήσης της ΣΤ΄ Τάξεως (8.06 μ.)
Άλμα εις ύψος: Τακαντζιάς Ζήσης της ΣΤ' Τάξεως (1.15 μ)



Σχολ. Έτος 1951-52

Δρόμος αρρένων 70μ.:Τέζιας Κων/νος της Ε΄ Τάξεως
Δρόμος θηλέων 70 μ.: Γαλιλαία Θ. της ΣΤ΄ Τάξεως
Άλμα (εις μήκος) απλούν: Γούλας Χρήστος της ΣΤ΄ Τάξεως (4.13 μ.)
Άλμα εις μήκος τριπλούν: Γούλας Χρήστος της ΣΤ΄ Τάξεως (8.56 μ.)
Άλμα εις ύψος: Γούλας Γεώργιος της ΣΤ΄Τάξεως (1.20 μ)
Άλμα απλούν θηλέων: Τσιτσιπάτη Θωμαή της ΣΤ΄ Τάξεως (3.32 μ)
Σακκοδρομία: Παπανδρέου Παντελής της ΣΤ΄ Τάξεως
Αποδυτήριον: Σιδέρης Κων/νος της Ε΄Τάξεως



Σχολ. Έτος 1952-53

Δρόμος αρρένων 70μ.:Μήκας Χρήστος της ΣΤ΄ Τάξεως
Δρόμος θηλέων 70 μ.: Βοσβοτέκα Βασ. της ΣΤ΄ Τάξεως
Άλμα (εις μήκος) απλούν αρρένων: Τέζιας Κ. της ΣΤ΄ Τάξεως (4.04 μ.)
Άλμα εις μήκος τριπλούν αρρένων: Μήκας Χρ. της ΣΤ΄ Τάξεως (8.86 μ.)
Άλμα εις ύψος αρρένων: Παπανδρέου Παντ. της ΣΤ΄Τάξεως (1.15 μ)
Άλμα απλούν θηλέων: Τσαπατόρη της Ε΄ Τάξεως (3.0 μ)
Άλμα εις μήκος τριπλούν θηλέων: Τζαβέλλα Ε. της ΣΤ΄ Τάξεως (5.60 μ.)



Σχολ. Έτος 1953-54

Δρόμος αρρένων 50μ.:Ζημάκας Ιωάννης της ΣΤ΄ Τάξεως
Δρόμος θηλέων 50 μ.: Κανδύλη Ζωή της Δ΄ Τάξεως
Άλμα εις μήκος τριπλούν αρρένων: Σλημιστινός Δημ. της ΣΤ΄ Τάξεως (9.30 μ.)
Άλμα εις ύψος αρρένων: Κουτσουλιώτας Στεργ. της ΣΤ΄Τάξεως (1.20μ)
Γέμισμα των φιαλών δι’ ύδατος: Χατζηγιάννης Αθανάσιος της Γ΄ Τάξεως (3.0 μ)
Αυγοδρομία: Ριζοπούλου Ελένη της Γ΄ Τάξεως



Σχολ. Έτος 1953-54

«Αυγοδρομία» Α΄& Β΄ τάξεων :Βοσβοτέκας Θ.
«Σπρώξιμο πατάτας»: Βαϊνάς Δημ.
(Δεν υπάρχουν στοιχεία για τα υπόλοιπα αγωνίσματα)



Σχολ. Έτος 1955-56

Αρπαστόν ιππαστί αρρένων: Χατζηγιάννης Αθανάσιος της Γ΄ Τάξεως
Σακκοδρομία αρρένων: Κίκος Νικ. της Δ΄ Τάξεως
Αποδυτήριον αρρένων: Σλημιστινός Βασ. της Γ΄ Τάξεως
Δρόμος αρρένων 50μ.: Σλημιστινός Κ. της ΣΤ΄ Τάξεως
Δρόμος θηλέων 50 μ.: Κανδύλη Ζωή της ΣΤ΄ Τάξεως
Δρόμοι μικρών της Β΄ τάξεως: Κουτσουλιώτας Ι.



Σχολ. Έτος 1956-57

Δρόμος αρρένων Ε,ΣΤ΄: Σλημιστινός Κ. της ΣΤ΄ Τάξεως
Δρόμος αρρένων Δ΄,Γ΄.:Τομόπουλος Κ. της Γ΄ Τάξεως
Δρόμος θηλέων Ε΄,ΣΤ: Σλημιστινού Ε. της ΣΤ΄ Τάξεως
Δρόμος θηλέων Γ΄,Δ: ΄Δαγκλέ Σουλτάνα της Δ΄ Τάξεως
Αθλοπαιδιά Α΄, Β ΄: Bαδραχάνης Νικ. της Α΄ Τάξεως



Σχολ. Έτος 1957-58

Δρόμος αρρένων 60μ.: Κανδύλης Ελευθέριος της ΣΤ΄ Τάξεως
Δρόμος θηλέων 50 μ.: Δαγκλέ Σουλτάνα της Ε΄ Τάξεως
Δρόμος αρρένων Δ΄,Γ΄50 μ.:Τομόπουλος Κ. της Δ΄ Τάξεως
Δρόμος θηλέων Δ΄,Γ΄50 μ.: Δαγκλέ Αναστ. της Γ΄ Τάξεως
Αθλοπαιδιά Α΄&Β΄ «Κεράσια» Ζώνας Δημήτριος, Β΄ Τάξεως

*Στους διασχολικούς αγώνες Άργους Ορεστικού,
ο αθλητής Βοσβοτέκας Ζήσης ήλθε 2ος στα 80 μ. αρρένων με 12΄΄.10



Σχολ. Έτος 1958-59

Δρόμος Θηλέων 60 μ.: Δαγκλέ Σουλτάνα της ΣΤ΄ Τάξεως
Δρόμος Αρρένων 60μ.:Ζώνας Παντελής της Ε΄ Τάξεως
Άλμα απλούν θηλέων: Ριζοπούλου Βάϊα της ΣΤ΄ Τάξεως (3.93μ.)
Άλμα απλούν αρρένων: Σκανδάλης Παναγιώτης της ΣΤ΄ Τάξεως (4.34 μ.)
Άλμα εις ύψος αρρένων: Βοσβοτέκας Θωμάς της Ε΄Τάξεως (1.20 μ)
Ρίψις σφαίρας εξ ελαστικού: Βαϊνάς Δημήτριος  (38.20 μ)

*Στους διασχολικούς αγώνες Άργους Ορεστικού:
Άλμα απλούν Θηλέων: Ριζοπούλου Βάϊα (2η)
Άλμα απλούν αρρένων:  Σκανδάλης Παναγιώτης (3ος με 3.71 μ.)
 Ρίψις σφαίρας εξ ελαστικού: Βαϊνάς Δημήτριος  (3ος )



Σχολ. Έτος 1959-60

Δρόμος Αρρένων: Ζώνας Παντελής της ΣΤ΄ Τάξεως
Δρόμος Θηλέων 60 μ.: Σκανδάλη Βασιλική
Άλμα απλούν αρρένων: Τομόπουλος Κων/νος (4.60 μ.)
Άλμα απλούν θηλέων: Τομοπούλου Δήμητρα (3.45 μ.)
Άλμα εις ύψος αρρένων: Βοσβοτέκας Θωμάς της Ε΄Τάξεως (1.20 μ)
Ρίψις σφαίρας εξ ελαστικού: Ρίζος Αργύριος  (38.30 μ)



Σχολ. Έτος 1960-61

Δρόμος Αρρένων: Δαγκλές Δημήτριος της Δ΄ Τάξεως
Δρόμος Θηλέων.: Ζώνα Αγνή
Άλμα απλούν αρρένων: Χωματάς Θεοδ. (4.60 μ.)
Άλμα απλούν θηλέων: Κανδύλη Ολυμπία (3.73 μ.)
Άλμα εις ύψος αρρένων: Μπέκος Γεώργιος (1.15 μ)
Ρίψις σφαίρας εξ ελαστικού: Δεληγιάννης Απόστολος  (58.0 μ)



Σχολ. Έτος 1961-62

Δρόμος Αρρένων: Πέγιος Αθανάσιος της ΣΤ΄ Τάξεως
Δρόμος Θηλέων.: Ζώνα Αγνή, ΣΤ΄ Τάξεως
Άλμα απλούν αρρένων: Τζιόλας Κων/νος. ΣΤ΄ (4.66 μ.)
Άλμα απλούν θηλέων: Ζώνα Αγνή  (4.66 μ.)
Άλμα εις ύψος αρρένων: Βαϊνάς Βασ. (1.18 μ.)
Ρίψις σφαίρας εξ ελαστικού: Ρίζος Αργύριος Ε΄  (45.0 μ)
«Λουκουμοφαγία»:  Αθανασιάδης Κων/νος
«Γιαουρτοφαγία»: Γ.Θ. Καπαχτσής Α΄
«Καβουροδρομία»: Βοϊδομάτης Ευάγγ.- Ρίζος Θεμ.



Σχολ. Έτος 1962-63

Δρόμος Αρρένων Γ΄,Δ΄ Τάξεως: Πορτοτάσης Θεόδωρος της Δ΄ Τάξεως
Δρόμος Θηλέων Γ΄, Δ΄Τάξεως .: Σκανδάλη Αικατερίνη, Δ΄ Τάξεως
Δρόμος Αρρένων Ε΄, ΣΤ΄ Τάξεως: Δαγκλές Δημήτριος της ΣΤ΄ Τάξεως
Δρόμος Θηλέων Ε΄, ΣΤ΄Τάξεως .: Ζώνα Αγνή, ΣΤ΄ Τάξεως
Άλμα απλούν αρρένων: Σλημιστινός Δημ. (4.58 μ.)
Άλμα απλούν θηλέων: Τσιτσιπάτη Ελένη (3.95 μ.)
Άλμα εις ύψος αρρένων: Βοσβοτέκας Χαρ. ΣΤ΄ (1.15 μ.)
Ρίψις σφαίρας εξ ελαστικού: Μαυρίδης Κων/νος ΣΤ΄  (33,36 μ.)
«Το ψάρεμα»:  Δίγκας Θωμάς, Β΄
«Ποτηροδρομία»: Βαϊνάς Δημήτριος, Δ΄


Σχολ. Έτος 1963-64

Δρόμος Αρρένων Γ΄,Δ΄ Τάξεως: Κανδύλης Ιωάννης της Δ΄ Τάξεως
Δρόμος Θηλέων Γ΄, Δ΄Τάξεως : Κουλιούμπα Ζωή, Δ΄ Τάξεως
Δρόμος Αρρένων Ε΄,ΣΤ΄ Τάξεως: Δαρλαγιάννης Δημήτριος της ΣΤ΄ Τάξεως
Δρόμος Θηλέων Ε΄, ΣΤ΄Τάξεως : Σαββαρίκα Ελένη, ΣΤ΄ Τάξεως
Άλμα απλούν αρρένων: Δεληγιάννης Κων/νος (3.90 μ.)
Άλμα απλούν θηλέων: Βοσβοτέκα Παρασκευή (3.90 μ.)
Άλμα εις ύψος αρρένων: Βοσβοτέκας Χαρ. ΣΤ΄ (1.05 μ.)
Ρίψις σφαίρας εξ ελαστικού: Δίγκας Κων/νος ΣΤ΄  (37,50 μ.)
«Καραμελοφαγία» νηπίων: Βιτανιώτη Βενετία



Σχολ. Έτος 1964-65

Δρόμος Αρρένων Ε΄, ΣΤ΄ Τάξεως: Κανδύλης Ιωάννης της Ε΄ Τάξεως
Δρόμος Θηλέων Ε΄, ΣΤ΄Τάξεως: Βαδραχάνη Αγνή, Ε΄ Τάξεως
Δρόμος Αρρένων Γ΄, Δ΄ Τάξεως: Δεληγιάννης Ιωάννης της Δ΄ Τάξεως
Δρόμος Θηλέων Γ΄, Δ΄Τάξεως: Δαρλαγιάννη Βάϊα, Δ΄ Τάξεως
Άλμα απλούν αρρένων: Αθανασιάδης Κων/νος (4.55 μ.)
Άλμα απλούν θηλέων: Τσαπατόρη Κυριακή (3.50 μ.)
Ρίψις σφαίρας εξ ελαστικού: Πορτοτάσης Θεόδωρος (40,30 μ.)
«Γιαουρτοφαγία» άνευ διπλώματος, μόνον έπαθλον: Βιτανιώτης Αποστ.- Μπούρδας Τριαντάφ.
«Καραμέλλα» Α΄&Β΄ άνευ διπλώματος, μόνον έπαθλον: Κοντσιώτη Γεωργία



Σχολ. Έτος 1965-66

Δρόμος Αρρένων Ε΄, ΣΤ΄ Τάξεως: Κανδύλης Ιωάννης της ΣΤ΄ Τάξεως
Δρόμος Θηλέων Ε΄, ΣΤ΄ Τάξεως: Βαδραχάνη Αγνή, Ε΄ Τάξεως
Δρόμος Αρρένων Γ΄, Δ΄ Τάξεως: Μήκας Κων/νος της Δ΄ Τάξεως
Δρόμος Θηλέων Γ΄, Δ΄Τάξεως: Βλάχου Θωμαή, Γ΄ Τάξεως
Άλμα απλούν αρρένων: Αθανασιάδης Κων/νος (4.20 μ.)
Άλμα απλούν θηλέων: Τσαπατόρη Κυριακή  ΣΤ΄(3.50 μ.)
Άλμα εις ύψος αρρένων: Σλημιστινός Γεώργιος (1.15 μ.)
Ρίψις σφαίρας εξ ελαστικού: Δίγκας Θωμάς (43,85 μ.)
«Κερασιοφαγία»: Βιτανιώτης Απόστολος
Δρόμος νηπίων: Εμμανουήλ Δημήτριος



Σχολ. Έτος 1966-67

Δρόμος Αρρένων Ε΄, ΣΤ΄ Τάξεως: Σκανδάλης Χρ. Κων/νος της ΣΤ΄ Τάξεως
Δρόμος Θηλέων Ε΄, ΣΤ΄Τάξεως: Τζαβέλλα Ελένη, ΣΤ΄ Τάξεως
Δρόμος Αρρένων Γ΄, Δ΄ Τάξεως: Δαρλαγιάννης Γεώργιος, Δ΄ Τάξεως
Δρόμος Θηλέων Γ΄, Δ΄Τάξεως: Βλάχου Θωμαή, Δ΄ Τάξεως
Άλμα απλούν αρρένων: Μήκας Κων/νος (4.54 μ.)
Άλμα απλούν θηλέων: Δαρλαγιάννη Βάϊα  (3.40 μ.)
Άλμα εις ύψος αρρένων: Δεληγιάννης Ιωάννης, ΣΤ΄ (1.25 μ.)
Ρίψις σφαίρας εξ ελαστικού: Δίγκας Θωμάς (51.0 μ.)
«Γιαουρτοφαγία»: Γκόγκος Ηλίας της Α΄& Τσίγκας Επαμεινώνδας της Β΄(ισόπαλοι)
«Λουκουμοφαγία»: Αναγνώστου Κων/να της Β΄τάξεως
«Το δύσκολο σήκωμα»: Βιτανιώτης Απόστολος-Γκαντιάς Γεώργιος
«Καβουροδρομία»: Βαϊνάς Γεώργιος-Γαλιλαίος Κων/νος
«Οι ουρές»: Δαρλαγιάννης Γεώργιος
Δρόμος νηπίων: Βράκας Θωμάς
Βράβευσις χορού [«Μακεδονικός»]: Μπάγγου Βάϊα της Στ΄



Σχολ. Έτος 1967-68

«Αποδυτήριον»: Φερραίος Νικόλαος, Στ΄
Δρόμος Αρρένων (80 μ.) Ε΄, ΣΤ΄ Τάξεως: Μήκας Κων/νος της ΣΤ΄ Τάξεως
Δρόμος Θηλέων (60 μ.) Ε΄, ΣΤ΄Τάξεως: Δαρλαγιάννη Καλλιόπη, Ε΄ Τάξεως
Δρόμος Αρρένων (60 μ.) Γ΄, Δ΄ Τάξεως: Βιτανιώτης Απόστολος, Δ΄ Τάξεως
Δρόμος Θηλέων (50 μ.) Γ΄, Δ΄Τάξεως: Μήκα Αναστασία , Γ΄ Τάξεως
Άλμα απλούν αρρένων: Μήκας Κων/νος (4.72 μ.)
Άλμα απλούν θηλέων: Μαλιούφα Χαρίκλεια  (3.72 μ.)
Άλμα εις ύψος αρρένων: Δίγκας Θωμάς , ΣΤ΄ (1.20 μ.)
Άλμα τριπλούν αρρένων: Παπανδρέου Στυλιανός (9.28 μ.)
Ρίψις σφαίρας εξ ελαστικού: Δίγκας Θωμάς (50.90 μ.)



Σχολ. Έτος 1968-69

Δρόμος Αρρένων (80 μ.) Ε΄, ΣΤ΄ Τάξεως: Βιτανιώτης Απόστολος της Ε΄ Τάξεως
Δρόμος Θηλέων (60 μ.) Ε΄, ΣΤ΄Τάξεως: Δαρλαγιάννη Καλλιόπη, ΣΤ΄ Τάξεως
Δρόμος Αρρένων (60 μ.) Γ΄, Δ΄ Τάξεως: Τόλκος Ζήσης, Δ΄ Τάξεως
Δρόμος Θηλέων (50 μ.) Γ΄, Δ΄Τάξεως: Μήκα Αναστασία, Δ΄ Τάξεως
Άλμα απλούν αρρένων: Δαρλαγιάννης Γεώργιος, ΣΤ΄(4.90 μ.)
Άλμα εις ύψος αρρένων: Μπούρδας Τριαντάφυλλος,  ΣΤ΄ (1.25 μ.)
Άλμα τριπλούν αρρένων: Βιτανιώτης Παύλος, Ε΄τάξεως (9.30 μ.)
Ρίψις σφαίρας εξ ελαστικού: Σλημιστινός Γεώργιος, Στ΄ (38.10 μ.)
«Μπαλόνια» : Αφροδίτη Σαββαρίκα, Α΄
«Λήψις λουκουμιών» : Βοσβοτέκας Χρήστος, ΣΤ΄
Αθλοπαιδιά νηπιαγωγείου : Αστρίτης Σταύρος, νήπιον



Σχολ. Έτος 1969-70

Δρόμος Αρρένων (80 μ.) Ε΄, ΣΤ΄ Τάξεως: Βιτανιώτης Απόστολος της Στ΄ Τάξεως
Δρόμος Θηλέων (60 μ.) Ε΄, ΣΤ΄Τάξεως: Μήκα Αναστασία, Ε΄ Τάξεως
Δρόμος Αρρένων (60 μ.) Γ΄, Δ΄ Τάξεως: Δήμτσιος Γεώργιος Δ΄ Τάξεως
Άλμα απλούν αρρένων: Βιτανιώτης Παύλος (4.40 μ.)
Άλμα απλούν θηλέων: Μήκα Αναστασία (3.70 μ.)
Άλμα εις ύψος αρρένων: Γκαντιάς Γεώργιος,  (1.12 μ.)
Άλμα τριπλούν αρρένων: Βιτανιώτης Παύλος, ΣΤ΄τάξεως (9.50 μ.)
Ρίψις σφαίρας εξ ελαστικού: Ρίζος Δημήτριος, Στ΄ (46.0 μ.)

*Για την ίδια χρονιά ο δάσκαλος Ιωάννης Σιασιούκας, υπεύθυνος της ομάδας των μαθητών στους Διασχολικούς αγώνες στο Άργος Ορεστικό σημειώνει σε καταχωρημένο έγγραφο του Σχολείου:
«Ο αθλητής Βιτανιώτης Παύλος, πρωτεύσας σε δύο αγωνίσματα (Άλμα εις μήκος απλούν  με 4.10 μ. και Άλμα εις ύψος με 1.35 μ. ) έλαβεν το εν εκ των δύο διπλωμάτων (δια το Άλμα εις μήκος απλούν) παρά τας διατάξεις του ΣΕΓΑΣ τας προβλέπουσας την συμμετοχήν του ιδίου αθλητού εις δύο αγωνίσματα και την λήψιν δύο επάθλων».



Σχολ. Έτος 1970-71

Δρόμος Αρρένων (80 μ.) Ε΄, ΣΤ΄ Τάξεως: Δήμτσιος Γεώργιος  
Δρόμος Θηλέων (60 μ.) Γ΄, Δ΄΄ Τάξεως: Γκασιώνη Ελένη
Δρόμος Θηλέων (60 μ.) Ε΄, ΣΤ΄Τάξεως: Μήκα Αναστασία, ΣΤ΄ Τάξεως
Δρόμος Αρρένων (60 μ.) Γ΄, Δ΄ Τάξεως: Κανδύλης Θ. Κων/νος
Άλμα απλούν αρρένων: Σλημιστινός Ευάγγελος (4.15 μ.)
Άλμα απλούν θηλέων: Μήκα Αναστασία , της ΣΤ΄(3.30 μ.)
Άλμα εις ύψος αρρένων: Σκανδάλης Κων/νος,  (1.25 μ.)
Άλμα τριπλούν αρρένων: Σκανδάλης Κων/νος, ΣΤ΄τάξεως (9.20 μ.)
Ρίψις σφαίρας εξ ελαστικού: Βραγγαλής Κων/νος, (39.40 μ.)
Βράβευσις χορού [«Θεσσαλικός»]: Δαγκλέ Θωμαή 



Ναυτάκια της στεριάς. Γυμναστικές επιδείξεις (1968) . Στα δεξιά
 η διδασκάλισσα  Βάϊα Σιδέρη.
             

                       ΤΑ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

Μια πιο προσεκτική ματιά στους νικητές των σχολικών αγώνων έχει τη σημασία της. Σημειώνουμε  τις καλύτερες επιδόσεις των μικρών πρωταθλητών για το παραπάνω διάστημα. Σύμφωνα μ’ αυτές οι επικεφαλής των πινάκων είναι και οι αθλητές με την καλύτερη διαχρονικά επίδοση.


Στο Άλμα εις μήκος απλούν αρρένων
1. Δαρλαγιάννης Γεώργιος, έτος 1969, επίδοση 4.90 μ.
2. Μήκας Κων/νος, έτος 1968, επίδοση 4.72 μ.
3. Τζιόλας Κων/νος, έτος 1962, επίδοση 4.66 μ.
4. Τέζιας Κων/νος, έτος 1954, επίδοση 4.63 μ.
5. Τομόπουλος Κων/νος, έτος 1960 επίδοση 4.60 μ.
6. Σλημιστινός  Δημήτριος, έτος 1963, επίδοση 4.58 μ.


Στο Άλμα εις μήκος απλούν θηλέων
1. Τσιτσιπάτη Ελένη, έτος 1963, επίδοση 3.95 μ.
2. Ριζοπούλου Βάϊα, έτος 1959, επίδοση 3.93 μ.
3. Βοσβοτέκα Παρασκευή, έτος 1964, επίδοση 3.90 μ.
4. Κανδύλη Ολυμπία, έτος 1961, επίδοση 3.73 μ.
5. Μαλιούφα Χαρίκλεια, έτος 1968 επίδοση 3.72 μ.
6. Μήκα Αναστασία, έτος 1970, επίδοση 3.70 μ.

Στο Άλμα εις μήκος τριπλούν αρρένων
1. Βιτανιώτης Παύλος, έτος 1970, επίδοση 9.50 μ.
2. Σλημιστινός Δημήτριος, έτος 1954, επίδοση 9.30 μ.
3. Παπανδρέου Στυλιανός,  έτος 1968, επίδοση 9.28 μ.
4. Σκανδάλης Κων/νος, έτος 1971, επίδοση 9,20 μ.
5. Μήκας Χρήστος, έτος 1953 επίδοση 8.86 μ.


Στο Άλμα εις ύψος αρρένων
1. Δεληγιάννης Ιωάννης, έτος 1967, επίδοση 1.25 μ.
        Μπούρδας Τριαντάφυλλος, έτος 1969, επίδοση 1.25 μ.
        & Σκανδάλης Στεργ. Κων/νος ,  έτος 1971, επίδοση 1.25 μ.
2. Γούλας Γεώργιος, έτος 1952, επίδοση 1.20 μ.
        Κουτσουλιώτας Στέργιος, έτος 1954 , επίδοση 1.20 μ.
        & Βοσβοτέκας Θωμάς, έτος 1959 , επίδοση 1.20 μ.

Στη Σφαιροβολία («ρίψις σφαίρας εξ ελαστικού») 
1. Δεληγιάννης Απόστολος, έτος 1961, επίδοση 58.0 μ.
2. Δίγκας Θωμάς, έτος 1967, επίδοση 51.0 μ.
3. Ρίζος Δημήτριος,  έτος 1970, επίδοση 46.0 μ.
4. Ρίζος Αργύριος, έτος 1962, επίδοση 45.0 μ.
5. Πορτοτάσης Θεόδωρος, έτος 1965 επίδοση 40.03 μ.



ΠΗΓΕΣ-ΑΡΧΕΙΑΚΟ ΥΛΙΚΟ




Η εργασία αυτή είχε δημοσιευθεί, σε διαφορετική μορφή το 1996, στην εφημερίδα "Το Βογατσικό" του Συνδέσμου Αποδημούντων  Βογατσιωτών Θεσσαλονίκης (και όπου με τον αείμνηστο Γιώργο Γκολομπία αρχικά κι έπειτα  με τον Γιώργο Γιαννούλη κρατούσαμε τη σύνταξή της από το 1991 ως το 1996). Τώρα, αφού έγιναν μερικές απαραίτητες προσθήκες, διευκρινήσεις και διορθώσεις, το κείμενο ξαναδίνεται σε ηλεκτρονική μορφή. Το αρχειακό υλικό που μου χρησίμευσε αποτελούν οι σημειώσεις και αναφορές των φακέλλων, με τα λίαν επιμελώς δακτυλογραφημένα θέματα, που διατηρούνταν στα ερμάρια του Δημοτικού Σχολείου Βογατσικού κυρίως από τον αείμνηστο Καλλίμαχο Βαϊνά. Μετά την αποχώρησή του δασκάλου αυτού από την ενεργό δράση και το σχολείο το 1971, αν και δεν εξέλειπε η ανάγκη να κρατούνται παρόμοια αρχεία, φαίνεται πως κάτι τέτοιο μάλλον δεν ξανάγινε σε οργανωμένη τουλάχιστο μορφή. Οι συγκεκριμένοι φάκελοι, βρέθηκαν στα χέρια μου λίγο προτού παραδοθούν στα ποντίκια και τη μούχλα του υπογείου του Σχολείου, όπου εξορίζονταν κατά καιρούς κάθε τι "άχρηστο" στους καιρούς (όμως πολύτιμο για τη συλλογική μνήμη).

                                                          ΝΩΝΤΑΣ ΤΣΙΓΚΑΣ

Η ΕΠΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΥΤΗΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΣΥΝΤΟΠΙΤΕΣ  ΣΑΝ ΜΙΑ  ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΛΑΧΙΣΤΗ  ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ -"ΕΚΤΟΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ" & ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΑΠΟ ΜΕΡΟΥΣ ΤΩΝ ΔΙΟΡΓΑΝΩΤΩΝ- ΣΤΑ "ΔΡΑΓΟΥΜΕΙΑ 2013" , ΤΑ ΟΠΟΙΑ  ΕΜΠΝΕΥΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΕ ΤΟ 2006 Ο  Χ.Τ. ΤΖΗΜΑΚΑΣ.




1 σχόλιο:

  1. Νώντα συγχαρητήρια!
    Κατάφερες πάλι να ξεθάψεις μνήμες και να τις ζωντανέψεις με τον μοναδικό, αριστουργηματικό, δικό σου τρόπο!
    Εύχομαι το εγχείρημα σου να βρεί υποστηρικτές και... μιμητές.
    Αργύρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή